सात

वेडात मराठे वीर दौडले सात !
'' श्रुति धन्य जाहल्या श्रवुनि आपुली वार्ता
रण सोडुनी सेनासागर अमुचे पळता
अबलाहि घरोघर ख-या लाजतिल आता
भर दिवसा आम्हां दिसू लागली रात. ''
वेडात मराठे वीर दौडले सात !
ते कठोर अक्षर एक एक त्यातील
जाळीत चालले कणखर ताठर दील

'' माघारी वळणे नाही मराठी शील
विसरला महाशय काय लाविता जात ? ''
वेडात मराठे वीर दौडले सात !

वर भिवई चढली दात दाबती ओठ
छातीवर तुटली पटबंदाची गाठ
डोळ्यांत उठे काहूर ओलवे काठ
म्यानातून उसळे तलवारीची पात.
वेडात मराठे वीर दौडले सात !

'' जरि काल दाविली प्रभु, गनिमांना पाठ
जरि काल विसरलो जरा मराठी जात
हा असा धावतो आज अरी-शिबिरात
तव मानकरी हा घेउनि शीर करांत. ''
वेडात मराठे वीर दौडले सात !

ते फिरता बाजुस डोळे किंचित ओले,
सरदार सहा सरसावुनि उठले शेले
रिकिबीत टाकले पाय, झेलले भाले
उसळले धुळीचे मेघ सात निमिषात.
वेडात मराठे वीर दौडले सात !

आश्चर्यमुग्ध टाकून मागुती सेना
अपमान बुजविण्या सात अर्पुनी माना
छावणीत शिरले थेट, भेट गनिमांना
कोसळल्या उल्का जळत सात दर्यात
वेडात मराठे वीर दौडले सात !

खालून आग, वर आग, आग बाजूंनी,
समशेर उसळली सहस्र क्रूर, इमानी,
गर्दीत लोपले सात जीव ते मानी
खग सात जळाले अभिमानी वणव्यात.
वेडात मराठे वीर दौडले सात !

दगडांवर दिसतील अजुनी तेथल्या टाचा
ओढ्यात तरंगे अजुनि रंग रक्ताचा
क्षितिजावर उठतो अजुनि मेघ मातीचा
अद्याप विरानी कुणी वा-यावर गात.
वेडात मराठे वीर दौडले सात !

- कुसुमाग्रज
(विशाखा)